Lise öğretmenim İngilizce yazma pratiği yapmak için bize günlük tuttururdu. Ne istersek yazabileceğimizi ve asla okumayacağını söylerdi, ben de tüm garip ve depresif düşüncelerimi yazıp her hafta teslim ederdim.

9-5 düzen içerisinde nasıl yaratıcı kalabilirim? gerçekten soruyorum.

“İmge dört evreden geçer: Gerçekliğin temel bir yansımasıdır, Temel gerçekliği maskeler ve bozar, Bu gerçekliğin yokluğunu gizler,...

hayatı boyunca herkesin giydiği kıyafetler ve stil tercihleri hem değişen trendlerle beraber hem de kendini daha çok tanıdıkça değişir.

"Retrospective Echoes: Sylvia Plath" sergisi – Multidisipliner sanatçı ve tasarımcı Nilsu Demirel’in dünyasına bir davet.

Ben gerçekten kendimi mi görüyorum, yoksa AI’nın bana sunduğu yansımalardan birini mi benimsiyorum?

siz rüyaların içinde gerçeklerin saklı olduğunu düşünür müsünüz? belki bilinçaltımızın bize söylemeye çalıştığı şeyler...

Bağımsızlık, kaygılar ve yüzleşme… Kendi çatımızı inşa ederken hepimiz birer kızgın damdaki kedi miyiz? Cevap arayan bir hikâye.

İnanç, mobilitedir. Kişinin, gözlerini karanlığından ayırıp sabahın perde arasından sızan ışığına doğru açmasının ardındaki yaşam gücüdür.

Gittiğin her yerde, dokunduğun her insanda, aldığın her ilaçta kendini arıyorsun. Başkalarının sesini kendi sesin sandığın oluyor.